• Voormalig afrodisiacum
• Middeleeuwse machten genoten van asperges

Mogelijk ontwierp Julius Caesar, vergezeld door asperges, plannen voor de verovering van Europa, dacht Confucius na over de mensheid en schreef Plato zijn dialogen neer. Asperges zijn altijd een begeerde delicatesse geweest. De oudste bij ons bekende verslagen dateren van 5.000 jaar geleden. Asperges werden vereeuwigd op Egyptische sarcofagen.

Voormalig afrodisiacum

Asperges  als afrodisiacum. Oude beschavingen waardeerden deze vaste plant vanwege haar symbolische waarde. Voor de oude Romeinen was de fallische vorm van de asperge duidelijk verbonden met mannelijkheid. De stimulerende asperge inspireerde zelfs de toenmalige keizer Octavianus Augustus, die zei: "Doe het voordat de asperge gekookt is." Toch werd asperge bewonderd door Cato de Oudere, een censor in het oude Romeinse Rijk. In zijn werk "De Agri Cultura", of "Over de boerderij", bewijst hij dat asperge naast kool de meest geschikte plant is die het waard is om te worden geteeld. Een andere, van Pw. Apennijn Sinds de Romeinse tijd vereerde de schrijver en dichter Plinius de Oudere de asperge in zijn werken en wees erop dat de beste asperges zo dik moesten zijn dat drie asperges een half kilo wogen. De Romeinse politicus Lucullus daarentegen, beroemd om zijn weelderige banketten, had asperges met oesters op het menu.

Een populair recept in het Romeinse Rijk was gekookte asperges  met gesmolten boter, gekruid met peper en zout en een druppel citroen – een plant die waarschijnlijk uit de uitlopers van de Himalaya naar het huidige Italië kwam. In de noordelijkere hoeken van Europa respecteerden de Galliërs de geneeskrachtige eigenschappen van asperges en schreven ze de plant de gave toe om leverziekten te behandelen.

Middeleeuwse machten genoten van asperges

Vaste planten bereikten de Noord-Europese machten pas in de middeleeuwen. Hoewel hier en daar aanwijzingen te vinden zijn dat asperges al eerder bekend waren, ging het om geïsoleerde plaatsen. In de middeleeuwen werden asperges vooral in Engeland, Duitsland en Frankrijk steeds populairder. Ze werden vaak in kloosters gekweekt. In de renaissance werden ze echter steeds vaker op elitaire tafels gevonden en werden ze een van de populairste planten. Hun populariteit was zo groot dat ze zelfs hun weg vonden naar de doeken van beroemde schilders, zoals de Vlaamse dierenonderzoeker Frans Snyders.