• Slow Food σε αριθμούς
• Αργά εναντίον γρήγορα
• Η Κιβωτός της Γεύσης
• Έχει ακούσει κανείς για μια κόκκινη αγελάδα;

Ο Ιταλός Carlo Petrini, ραδιοφωνικός δημοσιογράφος και γαστρονομικός κριτικός, διαμαρτυρήθηκε αφού πληροφορήθηκε για την ίδρυση του McDonald’s στο ιστορικό κέντρο της Ρώμης, δίπλα στη διάσημη Ισπανική Σκάλα, και εξέφρασε αυτή τη διαμαρτυρία με τη δημιουργία του κινήματος και της κουλτούρας Slow Food.

Δεν είναι τυχαίο ότι στην ιταλική χερσόνησο η ανελέητη επέκταση της McDonaldisierung προκάλεσε έντονες αντιδράσεις. Από τη μία πλευρά, οι αρχές της Ρώμης είναι περήφανες για τη μεγάλη αύξηση των τουριστών που επισκέπτονται την Αιώνια Πόλη, από την άλλη, οι κάτοικοι και οι ιδιοκτήτες παραδοσιακών εστιατορίων θέλουν η Ιταλία να διατηρήσει την γαστρονομική της ταυτότητα.

Slow Food σε αριθμούς

Σήμερα το κίνημα έχει περίπου 100.000 μέλη σε πάνω από 150 χώρες. Στην ιταλική πόλη Μπρα εργάζονται περίπου 100 άνθρωποι για την προώθηση της τάσης Slow Food, και περίπου 800 εθελοντές σε όλη την Ιταλία, που διευθύνουν τοπικούς θεσμούς, μας υπενθυμίζουν ότι η Ιταλία είναι μια χώρα άρρηκτα συνδεδεμένη με ποιοτικά τρόφιμα. Το κίνημα έγινε γνωστό για την εκστρατεία του για την προστασία τεσσάρων παραδοσιακών αμερικανικών φυλών γαλοπούλας μέσω της αγοράς 4.000 αυγών και την εκτροφή των εκκολαφθέντων πουλιών.

Αργά εναντίον γρήγορα

Ένας από τους βασικότερους στόχους του κινήματος slow είναι η εκπαίδευση, η επιστροφή σε αυθεντικά πιάτα, η αποκατάσταση υγιεινών, πλήρων γευμάτων βασισμένων σε προϊόντα υψηλότερης ποιότητας για το σπιτικό φαγητό. Η ιδέα αυτή είναι σε πλήρη αντίθεση με τα πιάτα fast food, που παρασκευάζονται γρήγορα, είναι εύκολα διαθέσιμα και χαρακτηρίζονται από υψηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά, ζάχαρη, αλάτι και είναι πλούσια σε θερμίδες. Η κατανάλωση τέτοιων πιάτων μπορεί να οδηγήσει σε υπέρβαρο, καρδιαγγειακές ή ηπατικές παθήσεις. Αυτές δεν είναι οι μόνες διαφορές. Η κυριαρχία του fast food είναι επίσης ο κακός κατάλογός του, που δεν διαφέρει ανεξάρτητα από το γεωγραφικό πλάτος. Ο στόχος του Slow Food είναι ακριβώς η αποκατάσταση της βιοποικιλότητας. Το εναλλακτικό κίνημα προωθεί υγιεινά γεύματα που ευχαριστούν τον ουρανίσκο και είναι φιλικά προς την υγεία.

Η Κιβωτός της Γεύσης

Στην ιταλική έκθεση τροφίμων κοντά στο Τορίνο, στο Μιλάνο ή στην Πάρμα, μπορείτε να δείτε μόνοι σας πώς οι εκπρόσωποι ιταλικών φυτειών, παραγωγοί ή αποσταγματοποιίες μιλούν όμορφα για τα τρόφιμα στα περίπτερά τους. Επαινούμε τα σπιτικά ταλιατέλες, την πολέντα, το Carnaroli με τρούφες, τις τοσκάνικες ελιά, το βαλσαμικό ξύδι από τη Μόντενα ή τα λεμόνια από το Σορέντο. Δεν είναι περίεργο που ακριβώς αυτοί είχαν την ιδέα να προστατεύσουν όλο και πιο ξεχασμένες γεύσεις. Η ιδέα πήρε το όνομά της από την βιβλική Κιβωτό του Νώε. Αυτή τη φορά η προστασία δεν αφορά μόνο τον κόσμο της πανίδας, αλλά και τον κόσμο της χλωρίδας. Στόχος της Κιβωτού της Γεύσης είναι η αποκατάσταση της βιοποικιλότητας. Αποδεικνύεται ότι στην Ευρώπη του 20ού αιώνα έως και το 75% των τροφίμων απλά εξαφανίστηκαν. Το ποσοστό αυτό περιλαμβάνει τόσο φυτά όσο και ζώα.

Έχει ακούσει κανείς για μια κόκκινη αγελάδα;

Είναι δύσκολο να περιμένουμε ότι ο καθένας από εμάς είναι ειδικός σε φυλές χοίρων, αλλά είναι μεγάλη περιέργεια ότι το κίνημα Slow Food έχει προστατεύσει μια κόκκινη αγελάδα που ζει μόνο στη Μικρή Πολωνία. Το τυρί Oscypek, που παρασκευάζεται από βοσκούς, επιτρέπεται επίσης να χρησιμοποιεί το λογότυπο του κινήματος Slow Food, δηλαδή το κόκκινο σαλιγκάρι. Παγκοσμίως έχουν ήδη καλυφθεί εκατοντάδες προϊόντα, μεταξύ των οποίων: το παγκοσμίου φήμης μαροκινό λάδι αργκάν, χιλιανά κοτόπουλα που γεννούν μπλε αυγά, Slatko δαμάσκηνα από τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, το μαύρο γουρούνι Gascogne από τη Γαλλία ή το θιβετιανό τυρί από γάλα γιάκ. Όλα αυτά φαίνονται εξαιρετικά εξωτικά, αλλά αν το λάδι αργκάν έχει κάνει τέτοια καριέρα, γιατί να μην έχουν και άλλα προϊόντα έστω μια ευκαιρία; Ακόμα κι αν δεν κατακτήσουν ξένες αγορές, παραμένουν τοπικό αξιοθέατο.

Ήταν οι Ιταλοί που αντιστάθηκαν στην εξάπλωση του Fast and Unified Food. Ο Ιταλός σεφ είναι καλλιτέχνης, στο fast food όλα είναι καθορισμένα, ρυθμισμένα, δεν απαιτείται αίσθηση γεύσης, ούτε αναφορές στην τοπική γαστρονομική κουλτούρα. Ένα fast-food μπέργκερ έχει την ίδια γεύση στο Λίμα, στη Βαρσοβία ή στη Ρώμη. Το ιταλικό Slow Food επιδιώκει να μην ξεχάσει την γαστρονομική του ταυτότητα, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία της περιοχής και τον πολιτισμό της.