• Πρώην αφροδισιακό
• Οι μεσαιωνικές δυνάμεις απολάμβαναν το σπαράγγι

Πιθανώς ο Ιούλιος Καίσαρας σχεδίαζε την κατάκτηση της Ευρώπης συνοδευόμενος από σπαράγγι, ο Κομφούκιος σκεφτόταν την ανθρωπότητα και ο Πλάτωνας έγραφε τους διαλόγους του. Το σπαράγγι ήταν πάντα μια περιζήτητη λιχουδιά. Οι παλαιότερες γνωστές μας καταγραφές προέρχονται από πριν 5.000 χρόνια. Το σπαράγγι απεικονίστηκε σε αιγυπτιακούς σαρκοφάγους.

Πρώην αφροδισιακό

Σπαράγγι  ως αφροδισιακό. Οι αρχαίοι πολιτισμοί εκτιμούσαν αυτόν τον θάμνο για την συμβολική του αξία. Για τους αρχαίους Ρωμαίους, το φαλλικό σχήμα του σπαραγγιού συνδεόταν σαφώς με την αρρενωπότητα. Το διεγερτικό σπαράγγι ενέπνευσε ακόμη και τον τότε αυτοκράτορα Οκταβιανό Αύγουστο, που συνήθιζε να λέει: «Κάν’ το πριν μαγειρευτεί το σπαράγγι». Παρ’ όλα αυτά, το σπαράγγι θαυμάστηκε από τον Κάτο τον Πρεσβύτερο, έναν ελεγκτή στην αρχαία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Στο έργο του «De Agri Cultura», ή «Περί Γεωργίας», αποδεικνύει ότι το σπαράγγι, μαζί με το λάχανο, είναι το πιο κατάλληλο φυτό που αξίζει να καλλιεργηθεί. Ένας άλλος, από τον Pw. Απέννινο. Από την εποχή των Ρωμαίων, ο συγγραφέας και ποιητής Πλίνιος ο Πρεσβύτερος λάτρευε το σπαράγγι στα έργα του και τόνιζε ότι το καλύτερο σπαράγγι πρέπει να είναι τόσο χοντρό ώστε τρία σπαράγγια να ζυγίζουν μισό κιλό. Ο Ρωμαίος πολιτικός Λουκούλλος, διάσημος για τα πλούσια γεύματά του, είχε το σπαράγγι με στρείδια στο μενού της ημέρας.

Μια δημοφιλής συνταγή στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν το βραστό σπαράγγι  με προσθήκη λιωμένου βουτύρου, καρυκευμένο με πιπέρι και αλάτι και μια σταγόνα λεμόνι – ένα φυτό που πιθανώς προήλθε από τις παρυφές των Ιμαλαΐων στην σημερινή Ιταλία. Στις βορειότερες γωνιές της Ευρώπης, οι Γαλάτες σεβόντουσαν τις θεραπευτικές ιδιότητες του σπαραγγιού και του απέδιδαν την ικανότητα να θεραπεύει ηπατικές παθήσεις.

Οι μεσαιωνικές δυνάμεις απολάμβαναν το σπαράγγι

Οι θάμνοι έφτασαν στις βόρειες ευρωπαϊκές δυνάμεις μόλις τον Μεσαίωνα. Αν και εδώ κι εκεί υπάρχουν ενδείξεις ότι το σπαράγγι ήταν γνωστό νωρίτερα, επρόκειτο για απομονωμένα μέρη. Στον Μεσαίωνα το σπαράγγι έγινε όλο και πιο δημοφιλές κυρίως στην Αγγλία, τη Γερμανία και τη Γαλλία. Συχνά καλλιεργούνταν σε μοναστήρια. Αναγέννηση όμως βρέθηκε όλο και περισσότερο σε ελίτ τραπέζια και έγινε ένα από τα πιο αγαπημένα φυτά. Η δημοτικότητά του ήταν τόσο μεγάλη που βρήκε ακόμη και τον δρόμο του στους καμβάδες διάσημων ζωγράφων, όπως ο φλαμανδός ζωολόγος Frans Snyders.